adtribuo

adtribuo
at-trĭbŭo ( adt-, Weissenb., Jan; att-, B. and K., L. Müller), ŭi, ūtum, 3, v. a., to associate, add or join to, to annex, assign, bestow, give (class., but rare in the poets; syn.: tribuo, assigno, do, ascribo, addico).
I.
In gen.
A.
Lit.:

pueros attribue ei, quot et quos videbitur,

Cic. Att. 12, 30:

video, cui Apulia sit attributa,

assigned as a province, id. Cat. 2, 3, 6:

insulae Rhodiis attributae,

annexed, subjected, id. ad Q. Fr. 1, 1, 11:

Camunni finitimis adtributi municipiis,

Plin. 3, 20, 24, § 134:

equos gladiatoribus,

Caes. B. C. 1, 14:

quae (juventus) praesidio ejus loci adtributa erat,

Liv. 24, 21: pontifici sacra omnia. id. 1, 20: possessionem, Vulg. Num. 36, 12:

aliquem,

ib. Deut. 29, 26.—Of the assigning of state domains or other possessions belonging to the public treasures:

bona oppressorum in Vesvio restitutioni afflictarum civitatium attribuit,

Suet. Tit. 8 al. —Hence of appropriations from the exchequer:

pecuniam alicui,

Cic. Phil. 14, 14, 16:

ad aliquam rem pecuniam dare, attribuere, solvere,

id. ib. 14, 14 fin.;

so Liv 40, 51.—Also of private assignments: Faberius si venerit, videbis, ut tantum attribuatur, quantum debetur,

Cic. Att. 13, 2, 1.—Hence also aliquem, to assign, make over to any one:

attributos quod appellas, valde probo,

i. e. my debtors, to whom I have referred you, Cic. Att. 13, 22.—
B.
Trop.:

timor, quem mihi natura pudorque meus attribuit,

Cic. Rosc. Am. 4:

Suus cuique attributus est error,

Cat. 22, 20:

si alicui rei hujus modi, legi, loco, urbi, monumento oratio attribuetur,

i. e. if these are represented as speaking, Cic. Inv 1, 52, 100:

curam alicujus rei adtribuere,

Liv. 26, 49.—
II.
Esp.
A.
To join in addition, to add:

non attribuere ad amissionem amicorum miseriam nostram,

Cic. Tusc. 3, 30, 73.—
B.
Aliquid alicui, to attribute or impute to one, to charge with, ascribe to (cf. ascribo):

si eruditius videbitur disputare, attribuito Graecis litteris,

Cic. Sen. 1, 3:

Hoc tu si cupidius factum existimas, Caesari attribues,

id. de Or. 2, 3, 14:

bonos exitus dis immortalibus,

id. N. D. 3, 37, 89:

aliis causam calamitatis,

id. Verr. 2, 5, 41.—
C.
T. t., to lay as a tax or tribute:

his rebus omnibus terni in milia aeris adtribuerentur,

Liv. 39, 44.—Hence, attrĭbūtus ( adt- ), a, um, P. a., lit. that is ascribed or attributed to a thing; hence, subst.: attrĭbūtum, i, n.
A.
(Acc. to I.) Money assigned from the public treasury, Varr. L. L. 5, § 181 Müll.—
B.
In gram. lang., a predicate, attribute:

Omnes res confirmantur aut ex eo, quod personis, aut ex eo, quod negotiis est attributum,

Cic. Inv. 1, 24, 34; 1, 25, 36 sqq.; Gell. 4, 1 fin.

Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. . 2011.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”